...this is labor...

Fumble outta bed and stumble to the kitchen Pour myself a cup of ambition.. Na de oranje waas van gister is de dag van de arbeid wederom aangebroken. Deze dagen vol feest en vreugd gaan aan mij voorbij dit jaar, iets wat ik niet echt betreur. Gister moest ik werken, vandaag neem ik eerder vrij. Ik herinner me nog dat we vroeger met het hele gezin naar de aubade gingen. Een aubade is een omgekeerd concert: het is gratis, het publiek zingt, en 'het idool' ( in dit geval: vorst) die zo devoot wordt toegezongen is in geen velden of wegen te bekennen. En het is 's ochtends vroeg. Alle reden om dit soort bijeenkomsten te laten voor wat ze zijn. Dag van de arbeid is van socialistische aard, en daar ben ik niet mee opgevoed (hint: wij hadden thuis de ncrv-gids). Mijn vriend π hield vorig jaar een presentatie (voor school) over kunst onder het socialisme in Rusland. Zijn inleiding was de Internationale, dus die heb ik wèl 100 keer gehoord. In de Verenigde Staten schijn je geen wit te mogen dragen na Labor Day (oorspronkelijk 'Moving Day' nadat de datum daar van 1 mei naar 3 september werd verplaatst in verband met rellen in chicago). Maar dat is hier dan weer geen probleem. Dus dat puffy shirt en die witte spandex tuinbroek kunnen gewoon aan naar kantoor!