Kloosterstraat 44

Afgelopen weekend was ik weer even terug in het buurtje waar ik zes jaar geleden woonde. Zoals het nu staat zal het begin 2008 worden gesloopt, om plaats te maken voor modernere behuizing enzovoorts. Niet iedereen zal deze wat gedateerd ogende huisjes en flats kunnen waarderen, maar ik zal waarschijnlijk niet zo'n fan gaan zijn van wat ervoor in de plaats komt. Daarom ben ik begonnen met het documenteren van het laatste eindje Kloosterstraat in Arnhem-Noord. Een goede vriendin van mij die hier nog steeds woonachtig is, plant een buurtfeest. Precies wat zo'n stukje wijk verdient. Achter de huisjes raast de snelweg, voldoende afgeschermd door geluidswallen en bebossing om overlast te voorkomen. 's Zomers kan het behoorlijk warm worden in de woningen, maar tegelijkertijd heerst er een soort vakantiesfeer. Dat vond ik althans. Voordat ik ging verhuizen naar de Spijkerstraat (ook een markante wijk) was er een eventuele huurster die het pandje wilde bekijken. Ze vond het maar niks. Te klein, te dit, te dat. Tot op zekere hoogte waar, maar de omgeving maakt veel goed. Daar probeerde ik haar op te wijzen toen ik de voordeur openzwaaide en met een weids gebaar de bossen, de bloemen en de.., wel, weidsheid probeerde aan te geven. Ik moet hierbij vermelden dat ik op dat moment geveld was door een griep, misschien was mijn aktie wat te unhinged. Ze keek me in ieder geval aan alsof ik gek was. De Kloosterstraat is in dat opzicht een acquired taste, maar als je deze buurt een kans geeft krijg je er veel voor terug. Mensen die je groeten. Een praatje met deze en gene. Vrienden voor het leven.