Curiosa

Verzamelen, het is een hobby die menigeen beoefent. Sommigen zijn bijvoorbeeld trotse bezitters van oude munten (zoals ik laatst zag in de film Housesitter, een geweldig Tori Spelling vehikel waarin ons aller Donna Martin een kunstschilder speelt) of postzegels. Toen ik 10 was heb ik een tijdje postzegels verzameld. Wat in mijn geval betekende dat ik reeds gestempelde postzegels uit enveloppen die bij het oud papier lagen knipte. Ik herinner me een mooie postzegel met daarop afgebeeld een gebouw uit Sittard. Ik dacht toentertijd dat Sittard een exotisch oord was, want alles wat ver weg lag (lees: buiten een straal van 50 km rondon Dokkum) vond ik te verkiezen boven waar ik woonde. Later ben ik daarin teleurgesteld, zoals in het geval van Meppel, of Ommen. Vorig jaar was er op de Belgische zender Eén een tv-programma met daarin een mevrouw die suikerzakjes, sigarenbandjes etc. verzamelde. Alles was keurig gerangschikt en gearchiveerd in lades en kasten. Ze had alles dubbel, en haar wens was dat één van haar kinderen het verzamelen na haar overlijden voort zou zetten, al had ze er een hard hoofd in dat dat ook echt zou gebeuren. Zo consequent verzamelen ligt me absoluut niet. Maar op rommelmarkten en in winkels met tweedehands spullen kom ik soms dingen tegen die ik niet kan laten liggen. Zoals het boek "Liefde" dat ik vorig jaar scoorde in De Schalm in Haarlem. Dit boek was in de jaren '80 een grote ECI hit. De omslag van het boek, zoals deze ook te zien was in het ECI reclamekrantje dat bij ons thuis op de mat viel, stelde mij voor een raadsel. Op de voorkant figureerde een vrouw in een stand die duidelijk iets met seks te maken had. Dit was wederom een hersenkraker waar je als 10-jarige maar weer mee moest zien te dealen (net als "Kronenburger Park" van meneer Boeijen). Ik hield het erop dat de mevrouw in kwestie zich in een dierentuin bevond (een bizarre veronderstelling, maar toen vond ik dat heel plausibel. Seks leek mij sowieso een bizarre aangelegenheid). Ik was het aan mijzelf verschuldigd dit exemplaar te kopen. Nadere inspectie van de foto op de omslag leerde mij dat de situatie nogal vanille was, maar dit terzijde. Een selectie van artikelen die ik door de jaren heen heb aangeschaft, of gekregen: Deze Hello Kitty ijsset heb ik gekocht in een alles-2-eurowinkel ergens in Hoog Catharijne. Ik was nogal een Hello Kitty enthusiast toen, en die spelfout op de voorkant van de doos sprak me aan. Deze supergave Rockstar Barbie kreeg ik twee jaar geleden cadeau van mijn zus. Deze pop had ik vroeger ook, maar alle kleertjes en accesoires waren natuurlijk kwijt. Deze is helemaal boxfresh. Don't you just love the eighties? Een puzzel van het Ahold hoofdkantoor, toen nog in Zaandam. Inclusief ongecontroleerde stiftkrassen; tweedehands is zo authentiek. Rat, de huiskat, controleert de waar: Ja, mensen, Kom Er Maar Eens Achter! Volgens de tekst aan de binnenkant van de doos "afgeleid van het populaire tv-spel". Deze tekenstijl sierde veel kinderboeken in de jaren '70. Wederom een legpuzzel: Ik las ten tijde van de aanschaf veel over de Rote Armee Fraktion en aanverwante cellen. Veel steden strijden om gastheer van de Olympsiche Spelen te mogen zijn. Het optimisme en prestige die de afbeelding uitstraalt staat in schril contrast met wat later "Zwarte Dinsdag" werd genoemd: De Palestijnse terroristische splintergroepering Zwarte September gijzelde tijdens deze Spelen (5 september 1972) 11 Israëlische sporters, met dodelijke afloop. Gekregen: Dit spel is een voorlopig hoogtepunt in mijn collectie: Meesterwerken is een soort Monopoly, maar dan anders. De spelers kunnen kiezen uit 6 personages: Er worden schilderijen geveild en onderling doorverkocht; wie biedt hoeveel? De crux zit'm natuurlijk in hoeveel je bereid bent neer te tellen, c.q. word je gepiepeld of heb je mazzel? Toen we het spel speelden, hielden we ons aan de gouden regel die door de vorige eigenaar op de handleiding is genoteerd: Meesterlijck!