Kiosk

Is de bladenmarkt ooit zo verzadigd geweest als nu? Bij mij werkt het net zo als bij veel tv-kanalen: Hoe meer keus, hoe besluitelozer ik word. Net als wanneer je thuis je iTunes afspeellijst zo bomvol hebt staan dat je geen complete albums meer draait, maar schielijk op dat eilandje songs gaat zitten die je toch al kent. Ik koop ook geen bladen die een week later de prullenbak inkunnen; ik behoor -tot mijn afschuw- tot dat soort mensen dat altijd iets wil leren. Niet teveel frivoligheden graag (laatst betrapte ik mezelf in mijn gedachten op het woord leermoment. Kun je het geloven?! De term "leermoment" heeft voor mij gelukkig de ironische ondertoon die Jeroen van Merwijk eraan geeft in het RVU programma Mannen Voor Vrouwen, maar toch..). In mijn queeste heb ik een aantal bladen gevonden die verhoudingsgewijs evenwichtige tekst:plaatjes ratio hebben. Ik koop wel eens een Nylon en regelmatig een New Yorker (waar ik overigens graag een abonnement op zou nemen). Een tijd geleden had ik een bespreking met een ontwerpbureau in Amsterdam , en toen ik in de ontvangstruimte plaatsnam (heel stijlvol allemaal) zag ik op de leestafel een issue van Archis -nu Volume- liggen. Ik bladerde wat door het blad en ik wist meteen; dit is geweldig (het artikel, met bijbehorende foto's die in dat nummer van Archis mijn aandacht trok ging over de kale spookplekken die de Wal-Mart achterlaat wanneer ze een tijd roofbouw hebben gepleegd op de locale economie en vervolgens verder trekken naar een plaats waar ze vervolgens winst kunnen maken. Een duivelse marskramer als je het mij vraagt). Mooie foto's die eventueel als bronmateriaal voor mijn eigen werk konden dienen, artikelen over architectuur (waar ik bovenmatig in ben geïnteresseerd). De verpakking van betreffend blad en stickers en flyers die waren bijgevoegd in de post gaven me een idee van hoe het zou zijn geweest als ik vroeger daadwerkelijk lid van de Barbie Fanclub zou zijn geworden. Awesome! Volume is een tijdschrift voor architectuur, stad en beeldcultuur. Het is opgezet door o.a. ARCHIS, AMO en C-Lab. Het mooie van Volume is dat ze het begrip architectuur oprekken: bijvoorbeeld over architecture of Power- hoe wereldleiders hun macht laten zien, in persoon en in hun omgeving. Het laatste nummer, Cities Unbuilt (met een beeld van Banksy op de omslag) gaat o.a. over de relatie tussen het uitroeien van volkeren en culturen, en de sloop van hun cultureel erfgoed. In dit licht wordt bijvoorbeeld de Kristallnacht aangehaald. Een ander, net zo boeiend tijdschrift is Mr. Motley. Of zoals ze het zelf stellen: Mr. Motley is een jong en fris tijdschrift voor iedereen die nieuwsgierig is naar hedendaagse beeldende kunst. Mr. Motley doet me denken aan The Dummy Speaks, een tijdschrift over hedendaagse kunst speciaal voor jongeren, dat in 1999 en 2000 5 nummers lang werd uitgebracht. Stichting Kunst en Openbare Ruimte (SKOR) heeft besloten een hernieuwde start te maken, in de geest van The Dummy Speaks. Een goed idee, want in Mr. Motley vind je recht-voor-z'n-raap geschreven artikelen over kunst. Geen enkel kunstgenre wordt geschuwd, alles komt aan bod. Elke Mr. Motley heeft een thema, en de samenstelling van werk door kunstenaars en artikelen die in elk issue onder deze of gene noemer vallen ("gevonden", "de jacht naar liefde") zijn verassend. De toon en de algehele indruk die ik van deze bijna-boekjes krijg is dat het zichtbaar met veel plezier is gemaakt. Mr. Motley verdient een plaatsje naast de Volume in je boekenkast!