Jeder Tag wunderbar, jeder Tag wunderschön
Hoezee! Op 14 augustus j.l. was het dan toch eindelijk vakantie. Feriën in Berlin!
In 2006 smaakte ik al eens het genoegen 4 dagen in deze bruisende metropool door te brengen. Het was dan ook, zoals mijn vader placht te zeggen "een blij vooruitzicht dat mij streelt."Dus togen wij tezamen (kameraad Trik, π en ik) in de picanto geleend van π's moeder naar Berlin, eine Großstadt.
π chauffeurde ons naar de eindbestemming, het advies van het MEDION navigatiesysteem opvolgend. Dit navigatiesysteem heeft een niet te onderschatten feature: Alle ALDI vestigingen zijn erop aangegeven. Het verkooppunt van deze gadget is inderdaad de supermarkt in kwestie.
De stem die ons route-aanwijzingen gaf leek op die van onze Majesteit, zij het een demented versie. π heeft niet veel op met de monarchie, dat is waarschijnlijk ook de reden dat hij het eerste commando van onzer Trix meteen in de wind sloeg. Na een eind omrijden besefte hij dat er met Hare Majesteit niet te spotten valt en dat je, ook al ontvlucht je Nederland, je je als humble citizen nooit helemaal los kunt maken van het koningshuis. De rest van de route werd wat rijrichting betreft gedomineerd door het MEDION navigatiesysteem, zij het onder meesmuilende imitaties van het Stemgeluid.
De eindbestemming was een appartementje midden in Kreuzberg. Het bustlin' zwaartepunt van X-berg, (vanouds een krakersfort, men hecht hier nog aan de oude postcodes; 61 voor het westelijke gedeelte en 36 voor oost) bevindt zich rond de Kotbusser Tor, ook wel Kotti genoemd. Dit stadsdeel heeft als bijnaam Little Istanbul, vanwege Turkse immigranten en Duitsers van Turkse afkomst die zich hier hebben gevestigd. Verder biedt dit chaotisch aandoende stadsdeel plaats aan het Jüdisches museum en is Checkpoint Charlie er te vinden. In de Mariannenstrasse huist Die Gestalten Verlag, volgens mijn bescheiden mening een van de beste uitgeverijen op het gebied van illustratie en vormgeving.
In een bourgondische stad als Berlijn zijn er tal van uitgaansgelegenheden waar de dorstige toerist zijn euro's in fonkelend gerstenat kan omzetten. Barbie Deinhoff's is een etablissment waarvan de naam een samentrekking van twee fenomenen is; Barbie en de Baader Meinhof groep. De bar trekt een zeer gemêleerd publiek; fashionista's avant la lettre, androgyn ogende personen, een enkele suit en verder veel extravagantie, mohair-queer en faux punk. We werden getrakteerd op een act waarin een meisje een omgekeerde striptease uitvoerde (naakt afgezien van een pantysok over haar hoofd en valse bankbiljetten die op haar lichaam waren geplakt. Al geld uitdelend kronkelde ze over de bar richting podium. Daar aangekomen had ze zich in iniddels in een sm achtige outfit gehesen, waarna ze gedichten reciteerde die vooral over waanzin en vrouwelijke onderdrukking gingen).
Vorig jaar gingen mijn zus en ik naar de club Spindler und Klatt, volgens de Lonely Planet the hottest thing to hit Berlin since the caipirinha. Granted dat was in 2006, maar een boeddhabeeld en waterfonteintjes gecombineerd met een dansvloer? Top dat maar eens. Gratis wifi op het terras waar je kunt liggen op banken bekleed met dikke matrassen, uitzicht op de Spree.
De Pailin Thai Küche aan de Wiener Straßse serveert overheerlijk Thais eten. Laat je niet weerhouden door de bezoekersaantallen die je (niet) ziet. Het eten is erg goed, zo ook de service.
Als je, zoals ik, erg van knoflook houdt, is het Portugese restaurant Transmontana een aanrader. Lekker eten met nuchtere bediening. En niet te zuinig met knoflook. Lekker laten waaien, die walm! Knoflook is bloedzuiverend, waarlijk geen sinecure temidden van al dat bier.
Niet ver daarvandaan zit Zitrone, een eet- en drinkgelegenheid waar je ook goed kunt ontbijten. Denk jazzy achtergrondmuziek, krantje, eitje, koffie...een goed begin van de (mid)dag.
Friedrichshain is zonder meer mijn favoriete wijk. Het heeft niet de charme die bijvoorbeeld Prenzlauerberg en Mitte wel hebben. Dit stadsdeel ten oosten van Mitte is architecturaal minder aantrekkelijk, rauwer. En dan wordt het interessant natuurlijk. Fantastisch afgekalfde gebouwen, scherpe randjes (figuurlijk dan) die de wijk een eigen smoel geven. Zoals het Blankensteinpark, waar de karkassen van de voormalige slachthuizen nog overeind staan. Dit gecombineerd met een Kik Diskont laden en een naschoolse kinderopvang. Samen met de regelmatig passerende S-bahn en flats in de verte een opmerkelijk geheel.
Ook in Friedrichshain; Berghain. Een voormalige elektriciteitscentrale is geheel intact omgevormd tot club. En wat voor een. Drie verdiepingen, goeie dj's, bevolkt door party hard volk van allerlei pluimage. Wat ik heel bijzonder vind aan Berghain, maar ook aan Tresor (zie volgende alinea) is dat je met die dansende massa je op die vloer als één man voelt. Dat opgaan in de muziek terwijl je om je heen ziet dat al die andere dansende feestgangers het ook zo ontzettend naar hun zin hebben. Die transportation, dat loskomen, de herkenning bij anderen, dat is waar het om gaat. Dat je niet om je tasje heen staat te marcheren, maar dat de ervaring allesomvattend schijnt. Awel, de ultieme stapavond in mijn optiek. Dat gecombineerd met een dj die kaas heeft gegeten van opbouw, climax en release is essentieel. In Berghain bevinden zich trouwens ook darkrooms en camera's zijn verboten.
Eten in Friendrichshain: Ummspannwerk Ost. Wederom een industrieel gebouw (elektriciteitsstation) dat een andere invulling heeft gekregen. Een open keuken, gastvrije bediening, je voelt je er echt welkom. Het menu: Modern Duits. Parelhoen met gnocchi. Aardappelsoep. Gutes essen!
Tresor heeft sinds mei dit jaar een nieuw onderkomen: aan de Köpenickerstrasse in Mitte/richting Kreuzberg. Een immense fabriekshal. Het industriële karakter van het gebouw en de muziek -hard techno- vullen elkaar aan. na een tijd verpozen op de eerste verdieping kwam ik erachter dat er nog een zaal huisde in de kelder. Door een bunker-achtige tunnel, spaarzaam verlicht, loop je rechtstreeks het rave tijdperk binnen. Hier was de muziek harder, de mensen nog uitbundiger. Het geheel deed me denken aan die videoclip van The Prodigy: 'No Good.' het enthousiasme van de dansende menigte werkte zo aanstekelijk dat wij al snel werden meegesleurd.
Mitte representeert letterlijk het centrum van Berlijn. Alhoewel elke Kiez zijn eigen promenades en hubs heeft is Mitte toch wel echt het 'midden.'
Na de eenwording verschoof het zwaartepunt van Charlottenburg naar Mitte. Hier vind je het Museumsinsel, het Bebelplatz (waar de boekverbrandingen door de nazi's plaatsvonden), de Fernsehturm, alles wat Berlijn zo de moeite waard maakt.
Niemand spendeert zijn vakantie graag in een ton met bretels: In het Scheunenviertel ('boerenkwartier') is het dan ook aangenaam winkelen. Diverse winkels alhier verkopen kleding vervaardigd door locale ontwerpers.
Moe maar voldaan schuif je vervolgens met een volle tas een bar in/ een terrasje op, die ook hier natürlich volop aanwezig zijn. 'Ein Hefeweizen, bitte!'
Ter drincken ende vermaeck: Kaffee Burger is een alternatieve stek ingericht met DDR stylo meubilair en dito behang. Op een klein podium kan een bandje terecht. Ook is Kaffee Burger de thuisbasis van Wladimir Kaminer's Russendisko.
De Volksbühne is een theater aan het Rosa Luxemburg Platz. Nog steeds wordt er heftig gerenoveerd. Aan weerszijden van dit gebouw huizen de Roter en Grüner Salon. In de Grüner Salon was er, op het moment dat wij er binnengingen, een dansavond. Rumba, tango, allerlei warmbloedige dansstijlen passerden de revue. Ik werd ten dans gevraagd tijdens de rumba, al met al erg amusant allemaal. Vooral omdat ik nog nooit de rumba heb gedanst en meer dan eens op de tenen van mijn danspartner ging staan.
Prenzlauer Berg is een relaxte hippe wijk ten noorden van Mitte. Onder het DDR regime vestigden kunstenaars en alternative zich hier. Na de val van de Muur is dit een van de stadsdelen die relatief snel is gerenoveerd. In tien jaar tijd is de verwaarloosde arbeiderswijk veranderd in een buurt met het hoogste percentage kinderen in vergelijking met de andere wijken van Berlijn. Een groot deel van Prenzlauerberg ziet er behoorlijk upscale uit. Hipsters en ook yuppen hebben hier hun intrek genomen.
Voor royale cocktails (Moscow Mule!) kun je terecht bij VEB Getränkekombinat (Wohnzimmer). Met een DDR indachtige naam en dito inrichting kun je in deze voormalige woonkamer wegzakken in het meubilair en de alcohol induced roes. Gelukkig zijn de drankjes voorzien van enorme stukken fruit, een vitamine C shot is op een stapavond aan te bevelen.
Aan de Sredzkistraßse zit een hele goeie Italiaan, we zijn er speciaal vanuit Treptow naartoe gefietst. Het deegwaren is huisgemaakt. En lekker! En niet duur! De naam van dit établissement superbe is Cenacolo (schrijf ik met een aan zekerheid grenzend vermoeden).
Ik kon het natuurlijk niet laten om een kijkje in een Duitse supermarkt te nemen. Zoals toiletten het ware karakter van de gastheer of -vrouw onthullen, zo biedt een supermarkt inzicht in het wezen van een land. Ik liep er rond als een alien in Kaiser's; wat een veelheid aan produkten, wat lag dat orthopedisch gevormde mandje goed in mijn hand, waarom verkopen ze bij de c1000 geen eintopf, deze smaak vegetarische paté ken ik nog niet.En toen de apotheose: Een rolband (geen roltrap in verband met eventuele winkelwagentjes) die een verdieping lager ging! Welk een oord was dit! Ik ben wel anderhalf uur binnen geweest. Mijn volle tas als trofee naar buiten dragend, de kassabon een oorkonde. Ik was geslaagd!
We hebben geen tentoonstellingen bezocht, dat zijn van die dingen die bij mij binnen werktijd vallen. Ik heb minimaal twee dagen nodig om te unwinden. Maar omdat Berlijn een stad is met zoveel geschiedenis en daar niet aan te ontkomen valt (waarom zou je dat ook willen- dit is echt Old Europe) hebben we 'Stasi: Die Ausstellung' bezocht. Het blijft een merkwaardig stuk geschiedenis, die machinerieën van de DDR. Kafka's boeken waren er verboden, waarschijnlijk omdat zijn verhalen zoveel gemeen hebben met wat er in de DDR gebeurde.
Berlin, es war fabelhaft. Bis schnell!
posted by ytje at
9/17/2007 05:15:00 AM
1 Comments
